Dlaczego Polacy chcą uczyć się języka czeskiego? I czy zainteresowanie Czechów polską mową jest tak samo duże? Rozmawialiśmy z Bogdaną Najder, bohemistką, która uczy Polaków języka czeskiego już od ponad dwudziestu lat.

Jak zaczęła się pani przygoda z nauczaniem Polaków języka czeskiego?

Od pracy na Uniwersytecie Śląskim w Cieszynie, gdzie wkrótce po ukończeniu przeze mnie studiów otwarto kierunek etnologia. To było w połowie lat 90. W ramach etnologii skupiono się na badaniu regionu, stąd kluczowy okazał się kontakt z Czechami. Wprowadzono tam przedmiot „podstawa językoznawstwa slawistycznego”. Także po ukończeniu bohemistyki i polonistyki na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Karola w Pradze rozpoczęłam pracę w Cieszynie. Wcześniej pracowałam jeszcze w redakcji „Ogniwa” i tam byłam parę lat, ale potem z powodów rodzinnych i logistycznych musiałam z tego zrezygnować.

Wychowywanie przy granicy w Darkowie pomogło pani nabyć umiejętność władania dwoma językami?

Jestem Polką mieszkającą w Republice Czeskiej. Od dziecka bardzo lubiłam oba języki. Język przekazuje nie tylko znaczenia, ale i uczucia, dlatego jest to dla mnie bardzo ciekawa praca. Dodatkowo dając lekcje czeskiego, pracuję z ludźmi i to kolejna kwestia, która daje mi dużo radości. Pracowałam już z najróżniejszymi ludźmi, od sześciolatków do emerytów. Od osób bezrobotnych aż po profesorów. Jednak wszyscy uczniowie dają mi satysfakcję.

Dlaczego Polacy chcą uczyć się czeskiego?

Często są to czechofile, zafascynowani kulturą czeską, choć ja zawsze staram się rzetelnie studzić ich zachwyt i wyjaśniam, że nie wszystko w Czechach jest idealne tak, jak sobie wyobrażają. Zwykle są to osoby wykształcone, na przykład dziennikarze lub osoby pracujące na wyższych uczelniach, które mają na co dzień kontakt z językiem czeskim. Kolejna grupa to Polacy pracujący w Czechach. Najczęściej rozpoczynają naukę z powodów praktycznych. Takim osobom przede wszystkim potrzebna jest znajomość języka w stopniu komunikatywnym.

Czy zdarzało się Pani uczyć w drugą stronę, czyli Czechów języka polskiego?

Raz uczyłam w ten sposób prywatnie pewnego lekarza, ale to była osoba bardziej zaawansowana. Miałam też kilka propozycji, ale ostatecznie do niczego nie doszło, bo nie miałam czasu lub ktoś się rozmyślił.