W genealogii goleszowskich Rybarskich pojawiają się – mówiąc anachronicznie – dwa „wątki zaolziańskie”. Józef Rybarski (ur. 1702) został w 1730 roku nauczycielem w Karwinie. Zmarł w 1756 roku w wyniku następstwa upadku z mostu w Olbrachcicach; został pochowany w Stonawie. Żona Józefa nazywała się Jadwiga. Nie wiem, czy doczekali się potomstwa. Jeżeli nawet, to Rybarscy nie zapuścili korzeni w Karwinie. W indeksach chrztów tamtejszej parafii za lata 1785–1815 brak tego nazwiska.


Drugi „wątek zaolziański” związany jest z synem Stanisława (1691-1728) – Pawłem Rybarskim. Mieszkał on w Goleszowie, a w 1757 roku ożenił się z Marią Damiec z Żukowa Dolnego. Mieli córki Zuzannę (ur. 1762) i Marię (ur. 1774), urodzone w Goleszowie. Prawdopodobnie dalsze kwerendy pozwolą odnaleźć jeszcze inne dzieci.Goleszowska linia Rybarskich wymarła w linii męskiej najpóźniej na początku XIX wieku (ewentualnie wszyscy mężczyźni noszący to nazwisko opuścili Goleszów). Jednak ich potomkowie po kądzieli mieszkają niemal na pewno po dziś dzień na Śląsku Cieszyńskim.


Uczniowie cieszyńskiego gimnazjum
W drukowanych sprawozdaniach uczniów gimnazjum katolickiego w Cieszynie wśród osób pobierających tam naukę w latach 1830-1835 figuruje Jan Rybarski ze wsi Radziechowy koło Żywca, a spisie z 1840 roku pojawia się Ignacy Rybarski, pochodzący z tej samej miejscowości.
Jeśli chodzi o Jana, to jego postać przykuła uwagę badaczy i mamy do dyspozycji pełny biogram. Urodził się w 1817 roku, po opuszczeniu Cieszyna studiował filozofię we Lwowie i teologię w Wiedniu. Przyjął święcenia kapłańskie w Tarnowie, później wykładał w tamtejszym seminarium duchownym. Przez wiele lat był proboszczem w Tuchowie. Zmarł w 1893 roku. Nie zapomniał o Księstwie Cieszyńskim, wspierając polskie stowarzyszenia. Należał do Dziedzictwa bł. Jana Sarkandra i do Towarzystwa Domu Narodowego w Cieszynie.

Ślusarz we Frysztacie
W książce Antoniego Szpyra i Jana Szymika zatytułowanej „O rzemiośle na Śląsku Cieszyńskim” można natrafić na następujące zdanie: „Szeroko znany warsztat ślusarski posiadał Rybarski we Frysztacie”.
Okazuje się, że u schyłku czasów austriackich Stanisław Rybarski udzielał się w polskim życiu narodowym. Urodził się w 1878 roku w Żywcu. Przez pewien czas mieszkał w Witkowicach, gdzie działał w Towarzystwie Szkoły Ludowej. W 1910 roku przeniósł się z rodziną do Frysztatu.


Kiedy w lipcu 1919 roku premier Ignacy Paderewski zatrzymał się w Piotrowicach, zebrało się tam sporo osób, a w imieniu mieszkańców okolic Frysztatu przemawiał właśnie Stanisław Rybarski. „Dziennik Cieszyński” scharakteryzował go krótko, ale treściwie: „niestrudzony działacz kresowy”. Swoją przemowę Rybarski zakończył nadzieją, że za sprawą Paderewskiego cały powiat frysztacki znajdzie się w granicach państwa polskiego. Stało się jednak inaczej. Rok później Śląsk Cieszyński został podzielony bez oglądania się na wolę jego mieszkańców.
Według danych ze spisu powszechnego z 1921 roku żoną Stanisława Rybarskiego była Maria (ur. 1887), pochodząca z Żywca. Frysztacki ślusarz miał czworo dzieci: Eleonorę (ur. 1907), Mieczysława (ur. 1910), Janinę (ur. 1913) i Bronisława (ur. 1915).