Na studiach w Krakowie miałam koleżankę ze Starachowic. Nasze rozmowy o zwykłym codziennym życiu raz po raz utwierdzały mnie w przekonaniu o drobnych różnicach obyczajowo-kulturowych, jakie nas dzieliły. Niby to byłyśmy ulepione z tej samej gliny – ona Polka i ja Polka – a jednak w naszych domach żyło się inaczej. Pamiętam np., w jakie zaskoczenie wprawiło ją moje stwierdzenie, że sąsiadka wpada do nas raz na dwa tygodnie, a może nawet raz na miesiąc, a kiedy przychodzi, najpierw dzwoni do drzwi. W domu Gośki – bo tak ma na imię moja koleżanka – sąsiadka bywała codziennie, na zasadzie domownika.

Czytaj więcej »»

Fajnie było usłyszeć na Zjeździe Gwiaździstym, że „w Polsce potrafią dobrze przygotować stok”. Wiadomo, że klimat stawia dziś ogromne wyzwania przed właścicielami ośrodków narciarskich (końcem stycznia termometry pokazywały 13 stopni na plusie), niemniej jednak na Złotym Groniu w Istebnej potrafili sobie z tym poradzić. Zresztą, nie tylko ze śniegiem – cała techniczna obsługa zawodów przy jednoczesnym otwarciu ośrodka dla innych narciarzy stała na wysokim poziomie.

Czytaj więcej »»

Zachowanie polskich mediów po sobotnim finale Australian Open, w którym Amerykanka Madison Keys pokonała Arynę Sabalenkę z Białorusi, powinno zostać pokazane adeptom dziennikarstwa z wyraźnym podkreśleniem: tak się robić nie powinno. Ale czy ktoś, kto żyje w informacyjnej papce, nakręcanej przez pojęcia takie, jak algorytm czy clickbait, jeszcze by to zrozumiał!?

Czytaj więcej »»

Tak sobie myślę, czyżby nam Polakom, te 35 lat wolności już się znudziło? Czyżby to był już koniec? Czy my zawsze musimy być narodem, który tylko cierpi w boleściach? Czy my nie umiemy żyć pozytywnie? 

Czytaj więcej »»

Kto czytał we wtorkowym wydaniu „Głosu” lub na stronie internetowej glos.live artykuł o rodzinie Kowalczyków, być może pomyślał: „Ta rodzina to idealny przykład, jak zapewnić przyszłość polskiemu szkolnictwu i polskiej społeczności na Zaolziu”.

Czytaj więcej »»

Na imię miała Justyna i żeby uciąć wszelkie spekulacje na odwrocie zdjęcia legitymacyjnego, które mi podarowała, napisała: „Przyjaciele, to dwa ciała i jedna dusza, Skorpionku” (to ostatnie słowo odnosiło się do mojego znaku zodiaku, nie charakteru).

Czytaj więcej »»

Naprawdę lubię tego gościa i jego charakterystyczny nosowy głos w podcastach technologicznych „Sféry” w Deníku N i komentarzach w Czeskim Radiu Plus. Dlatego kiedy tylko się dowiedziałem, że Petr Koubský przyjeżdża do Trzyńca i będzie mówił na żywo w bibliotece o tym, co zajmuje nasze myśli i spędza nam sen z powiek w ostatnim czasie, czyli o sztucznej inteligencji (AI), nie mogłem przepuścić takiej okazji. Także po to, by podzielić się z czytelnikami wybranymi spostrzeżeniami Koubskiego.

Czytaj więcej »»

Kiedy premier Republiki Czeskiej Petr Fiala w programie „Otázky Václava Moravca” (Pytania Václava Moravca), flagowym cyklu dyskusji politycznych Czeskiej Telewizji, pozwolił sobie na odważną dygresję snując ambitne wizje „niemieckich zarobków” w czeskim sektorze publicznym w horyzoncie czterech lat, z pewnością miał na myśli nie tylko nauczycieli, ale również inne kluczowe profesje stanowiące o sile każdego zdrowego społeczeństwa.

Czytaj więcej »»

Słowo klimat trzeba dziś wymawiać z najwyższą ostrożnością, ponieważ nigdy nie wiadomo, czy trafimy na aktywistę klimatycznego, czy przeciwnie – na osoby przekonane, że zmiana klimatu to bzdura. Nie zaliczam się do żadnej z tych skrajnych grup, a jednak będę dziś pisała o klimacie, konkretnie o jednym bardzo małym i w gruncie rzeczy niezbyt istotnym wycinku problemu – warunkach narciarskich w Beskidach.

Czytaj więcej »»

W moim dorosłym życiu najważniejszą datą jest 1 sierpnia. Tego dnia bowiem, w 2016 roku, przestałem jeść słodycze. W swoim postanowieniu wytrwałem do dziś. Piszę o tym, nie żeby się chwalić, ale przekonać, że każdy dzień jest dobry na postanowienia. 

Czytaj więcej »»

Huczne zabawy, szampan, fajerwerki sugerują, że przełom roku kalendarzowego powinniśmy traktować jako przełom również w naszym życiu. Ale czy mamy powody? Przyznam, że nie do końca rozumiem fenomenu sylwestrowo-noworocznego szału. Owszem, to dobra okazja do spotkań z przyjaciółmi, suto zakrapianych imprez, balowania. Ale czy sam fakt, że stary kalendarz wymieniliśmy na nowy, jest aż tak bardzo istotny?

Czytaj więcej »»

I co, proszę Państwa? Znów jesteśmy o rok starsi, może trochę mądrzejsi, nie zawsze zdrowsi, ale na pewno doświadczeni ostatnimi dwunastoma miesiącami. 2024 rok już spakowany, jego wypchana walizka stoi za progiem, lada moment on sam zamknie drzwi i odejdzie w przeszłość.

Czytaj więcej »»