Obok rodów mieszkających na terenie dzisiejszego Zaolzia od stuleci sporo jest rodzin, wywodzących się od imigrantów przybyłych z Galicji na przełomie XIX i XX wieku. Przykładem takiego rodu są Bittmarowie.

Czytaj więcej »»

W niedzielę żegnamy stary, w poniedziałek powitamy nowy rok. Powróćmy na chwilę do wydarzeń, które towarzyszyły nam w ciągu minionych dwunastu miesięcy lub w których sami uczestniczyliśmy. O każdym z nich można było przeczytać na naszych łamach. 

Czytaj więcej »»

Kiedy nadchodzi weekend, 81-letni Eugen Dubiel z Suchej Górnej zakłada łyżwy, ubiera kask, ochraniacze i charakterystyczną bluzę w czarno-białe pasy. Chwyta za gwizdek i wyjeżdża na lód sędziować hokejowe mecze w amatorskich ligach lub towarzyskie spotkania. Na koncie ma już ponad 250 odgwizdanych spotkań. 

Czytaj więcej »»

Stefania Piszczek w połowie grudnia skończyła 90 lat. Przeżyła już 91 świąt Bożego Narodzenia i tyleż razy przywita nowy rok. Z mieszkanką Stonawy rozmawiamy o świętach najskromniejszych i najradośniejszych, o pracy w harcerstwie i niegasnącej aktywności, jaka cechuje seniorkę pomimo podeszłego wieku.

Czytaj więcej »»

Zaolzie to nie jest tylko epizod z dziejów kieszonkowego imperializmu polskiego. To 100-letnia opowieść o społeczności, której odmówiono prawa do samostanowienia. Polska mniejszość na czeskim Śląsku musi ciągle na nowo siebie opowiadać, inaczej rozpłynie się w czeskim morzu. Bronią w tej nierównej walce jest wznowienie książki „Lutyńskie tango” – zbioru reportaży historycznych o czasach II wojny światowej. Tylko dlaczego ma to obchodzić kogokolwiek poza samymi Zaolziakami? 

Czytaj więcej »»

Mieszkańcy Karwiny mają najgorsze życie. Tak wynika przynajmniej z rankingu przygotowanego przez spółkę Obce v datech (po polsku Gminy w danych), który porównuje 29 wskaźników jakości życia w 206 miastach w Republice Czeskiej. Karwina znalazła się w nim na samym końcu. Sęk w tym, że praktycznie nie ma szans, by wspiąć się wyżej.

Czytaj więcej »»

Zbigniew Herbert wykpiwał w wierszu „Potęga smaku” komunistyczne „łańcuchy tautologii”, operowanie paroma pojęciami „jak cepy”. I co? I najwyraźniej w stalinowskich czasach wielu poddanym w Sowietach to wystarczyło. Zresztą wystarczało także na długo po śmierci Stalina. I tak się ludziska do tych „łańcuchów tautologii” i „pojęć jak cepy” przyzwyczaili, że kiedy komunizm się skończył, to tego im najwyraźniej brakowało.

Czytaj więcej »»

Konkursy, współzawodnictwa, rywalizacje i wyścigi mają to do siebie, że liczy się w nich – często wymierny – wynik. 

Czytaj więcej »»

Tygodniowa przerwa w korzystaniu z mediów społecznościowych skutkuje bardzo niespodziewanymi rezultatami, jeśli chodzi o nastrój i odczuwane emocje – informuje pismo „Plos One”.

Czytaj więcej »»

To był intersujący wyjazd – choć siedem dni spędzonych na Sardynii pozwoliło tylko w minimalnym stopniu poczuć i poznać niezwykłość tej wyspy, jej klimat, zwyczaje i nawyki mieszkańców zarówno wielkiego miasta, jak i niewielkiej wsi, to jednak ten czas wystarczył, by przekonać się, że na hasło „Polak” można znaleźć wspólne tematy.

Czytaj więcej »»

O wojnie w Izraelu, sytuacji na Bliskim Wschodzie oraz nastrojach antysemickich w Europie rozmawiamy z politologiem Uniwersytetu Palackiego w Ołomuńcu Radkiem Sztwiertnią.

Czytaj więcej »»

W biografii wyrafinowanego intelektualisty, semiotyka i głośnego powieściopisarza, czytamy, że „już w połowie lat pięćdziesiątych Umberto Eco podejrzewał, że na szafce nocnej każdego wielkiego intelektualisty (jeśli nie w jego bibliotece) znaleźć można powieść kryminalną” (Peter Bondanella, „Umberto Eco. Semiotyka, literatura, kultura masowa”, przeł. M.P. Markowski, Kraków 1997, s.55). Czy lektura kryminałów bądź jakiejś innej formy literatury zwanej popularną to objaw słabości? 

Czytaj więcej »»