Któż wycieńczony, pośród spiekoty letniego południa, wybierałby na miejsce odpoczynku ławkę na środku betonowego placu? W szczególnie upalne dni każdy centymetr cienia jest na wagę złota, towarzystwo drzew staje się zaś najbardziej pożądanym i zdecydowanie bezkonkurencyjnym. Nic nowego pod słońcem, można by rzec – upały od dawna dają się ludziom we znaki, ludzie zaś od dawna usiłują zaprzęgnąć naturę w walce o swój dobrostan.

Czytaj więcej »»

Cieszyn obfituje w symbole. Są nimi nie tylko zabytki, jak rotunda czy Wieża Piastowska. Któż bowiem odbierałby prawo do piedestału cieszyniance wiosennej, powiązanej z miastem nie tylko lokalizacją stanowisk, ale wręcz nominalnie? 

Czytaj więcej »»

Powiedzieć, że przemieszczam się rowerem rzadko, byłoby nadużyciem – nie przemieszczam się nim właściwie wcale. Choćbym miał przebyć pół miasta, wolę się poruszać o dwóch nogach aniżeli o dwóch kołach. Nie wiem dlaczego, tym bardziej że z przyjemnością pielęgnuję wspomnienia rowerowych wypadów z Tatą; zwłaszcza „do parku”, w których obowiązkowym punktem były kajaki, wizyta nad wodospadem i plac zabaw. Parkiem, który stał się dla mnie prototypem wszystkich parków, był oczywiście ten pod Wałką.

Czytaj więcej »»

Wielkimi krokami zbliżają się w Polsce wybory samorządowe. 7 kwietnia wyborcy udadzą się do urn, by wspólnie decydować o kształcie, jaki na kolejnych pięć lat uzyskają rady gmin, powiatów i sejmiki wojewódzkie. Kampania wyborcza nabiera tempa, zaś pretendujący do urzędów w wyścigach po mandat prześcigają się w chwytliwości haseł, tudzież skuteczności innych stosowanych zagrywek propagandowych, nie zawsze czystych.

Czytaj więcej »»

Już niebawem w Wiśle zostanie otwarta filia cieszyńskiego Centrum Zdrowia Psychicznego. Moment wyczekiwany od dawna, zarówno przez mieszkańców południowo-wschodniej części regionu, którym kompleksowa (niemalże) opieka psychologiczno-psychiatryczna zapewniana będzie odtąd znacznie bliżej domu, jak i przeze mnie, bo oto nadarza się wyśmienita okazja, by wyciągnąć z wiślańskiej historii odpowiednie wątki!

Czytaj więcej »»

Myślę, że na palcach jednej ręki (o ile w ogóle) policzyć można osoby, które zapytane o to, do jakiej krainy poza Śląskiem Cieszyńskim nawiązuje jego hymn, spontanicznie odpowiedziałyby, że do Palestyny. A jednak! Trudno się dziwić, skoro środkowe strofy pieśni ułożonej przez Jana Kubisza są z reguły pomijane, z kolei po źródłowe „Śpiewy starego Jakóba” czy „Gwiazdki Cieszyńskie” sprzed wieku raczej się nie sięga.

Czytaj więcej »»

Kalendarze z czekoladkami, strojenie choinki, zniecierpliwienie na myśl o prezentach: najpierw tych od św. Mikołaja, potem Aniołka. Wreszcie, czekanie na długie wolne od szkoły, czas na narty, sanki, śnieżki i gry komputerowe. Festiwal świateł: lampiony, lampki, pierwsza gwiazdka i sztuczne ognie. Ciasteczka, więcej ciasteczek, opłatek, trochę ryb, sporo kolęd, i jeszcze więcej ciasteczek. Ot, grudzień w beztroskiej pamięci dzieci przełomu mileniów!

Czytaj więcej »»

Ktokolwiek przynajmniej raz udał się na spacer po Wzgórzu Zamkowym, zapewne zwrócił uwagę na potężny głaz z płaskorzeźbą, kryjący się w cieniu wierzby babilońskiej. Po przekroczeniu bramy Pałacu Myśliwskiego Habsburgów i wspinając się dróżką pod górę, spacerowicze raczej wypatrują na horyzoncie rotundy i Wieży Piastowskiej, aniżeli wyłaniającej się z kamienia brodatej twarzy. Mnie twarz ta zapadła w pamięci lata temu, na długo zanim zrozumiałem, do kogo należy. Należy zaś do Jana Kubisza, któremu obelisk w historycznym sercu miasta poświęcono w 140. rocznicę urodzin.

Czytaj więcej »»

Jak dziś pamiętam wrzawę wśród historyków przed kilkoma laty, podsycaną chyba raczej „na żarty” niż „na serio”, jakoby Krzysztof Kolumb nie był ani Włochem, ani Portugalczykiem, ani Hiszpanem, lecz Polakiem. Nie byle jakim zresztą, bo synem cudownie ocalonego króla Polski Władysława III Jagiellona, który – zbiegłszy Turkom spod Warny – miał osiąść na Maderze i spłodzić tam syna, Cristofora.

Czytaj więcej »»

„Uciyko, jak biyda do Ameryki”– szczęśliwie, po trudnych czasach XIX-wiecznej nędzy, pozostało nam jedynie to przysłowie. Galicyjska (choć, jak przekonują historie beskidzkich „Kolumbów”, również śląska) bieda skłaniała do emigracji zarobkowej nie tylko na europejski zachód, ale także za ocean. Nie były to przypadki jednostkowe. Liczba Polaków, którzy podjęli próbę życia w Stanach Zjednoczonych, już przed wybuchem I wojny światowej zbliżyła się do 3 milionów.

Czytaj więcej »»

Żarciki pokroju dowcipu, jakoby Śląsk Cieszyński był tak rozległy, że nie zmieścił się w jednym państwie, są tak stare jak sama granica. Zastąpiłbym je nowym, równie „suchym”, a mimo to pozwalającym płynnie wejść w dzisiejszy temat. Jest więc nasz kawałek Śląska tak wielki, że w jego obrębie wyrósł autonomiczny Kraj! Jakiż to, zapytacie? Otóż... Żabi!

Czytaj więcej »»

„Venimus, vidimus et Deus vicit” – pisał Jan III Sobieski w liście do papieża Innocentego XI, przesyłając wraz z nim haftowany złotem sztandar, jeszcze niedawno powiewający majestatycznie nad namiotem wezyra Kara Mustafy. 

Czytaj więcej »»