Marcin Lewandowski był jednym z wielkich przegranych ubiegłotygodniowej imprezy lekkoatletycznej Złote Kolce (Zlatá tretra) w Ostrawie. Nietypowy bieg na milę, który nie znajduje się w programie mistrzostw świata ani Europy, trafił do najbardziej medialnej ramówki Złotych Kolców – na godz. 19.40. Biegacze mieli jednak pecha, bo właśnie w tym czasie nad Miejskim Stadionem w Ostrawie-Witkowicach przeszła burza z deszczem. A w fatalnych warunkach Lewandowski musiał się zadowolić czwartą lokatą. Na skąpanego w strugach deszczu Marcina Lewandowskiego zaczekałem cierpliwie przed wejściem do prowizorycznej przebieralni. Czekanie się wypłaciło.

– Mamy swoje lata, a jednak wciąż się uczę. Była całkowicie inna pogoda, niż zazwyczaj. Przyznam się, że mocno utrudniła mi rywalizację, ale to samo chyba mogą powiedzieć pozostali protagoniści tego biegu. Gratuluję rywalom miejsca na podium, ja niestety pobiegłem poniżej swoich możliwości. Szkoda, że nie udało się wygrać. To był specyficzny bieg. Wolny i początkowo myślałem, że to ślamazarne tempo jest mi na rękę, ale było zgoła przeciwnie. Niestety dla mnie było za wolno i wtedy każdy jest szybki na ostatnich metrach. Mój styl zakłada, że przyspieszam w końcówce, jednak tym razem nie tylko ja przyspieszyłem, ale wszyscy mieli spory zapas sił. I wyszło, jak widzisz na tablicy z wynikami. Czwarte miejsce, czyli najgorsze z możliwych dla samopoczucia zawodnika. Jednak lepiej dostać taką nauczkę tutaj w Ostrawie, niż na mistrzostwach świata. Tam oczywiście wystartuję na swoim koronnym dystansie 1500 m. I może zabrzmi to zbyt skromnie, ale wciąż jestem takim „świeżakiem” na tym dystansie. Nadal zdobywam doświadczenie, a mila to świetna okazja to rozpracowania taktyki pod kątem półtora kilometra. Mila to przecież 1609 metrów z małym hakiem. 

– Nie ma co się oszukiwać, wynik poszedł w świat, ale do formy jeszcze daleko. W treningach jestem jeszcze daleko do tyłu, ale to wiąże się również z faktem, że tegoroczne mistrzostwa świata są zaplanowane w późnym terminie, dopiero na przełomie września i października, a więc trzeba się do tego dostosować. Porównując sezon 2019 z poprzednimi można powiedzieć, że jestem dopiero w takim kwietniowym okienku treningowym, a w rzeczywistości mamy już drugą połowę czerwca. 

– Tak, ale chciałbym je zarazem potraktować jako dobry sprawdzian przed przyszłorocznymi igrzyskami olimpijskimi w Tokio. To wszystko, co dzieje się w tym sezonie, jest tylko po drodze do Tokio. Tegoroczne mistrzostwa świata są elementem układanki, żeby ta forma była idealna właśnie podczas igrzysk. 

– Nie, jedyni, którzy jeszcze mają z tym kłopot, to celnicy na bramkach gdzieś na lotniskach. Każdy się pyta, czy jestem spokrewniony z Robertem Lewandowskim, a przytrafiło mi się nawet, że chcieli selfie ze mną, bo myśleli, że jestem napastnikiem Bayernu Monachium. To w sumie śmieszne. Wiadomo, nie obrażam się na nikogo. Nic złego mi się nie dzieje (śmiech). 

– Raczej nie. Nie chcę robić z siebie pajaca. Jestem profesjonalistą i robię to, co wychodzi mi najlepiej. A klauni są od czegoś innego. 

 

 

Fot. MICHAŁ CHWIEDUK