To, że akurat nie wypaliły nam zagraniczne wyjazdy, nie znaczy bowiem bynajmniej, że musimy tegoroczne wakacje spędzić na balkonowym leżaku, ogrodowej huśtawce lub na działce, wśród krzaków agrestu i porzeczki. Tym bardziej że rząd czeski od kilku tygodni, a nawet miesięcy przekonuje nas o tym, że na wczasy wyjechać powinniśmy, by na nowo odkryć uroki czeskiej i morawskiej ziemi, a przy okazji wesprzeć miejscowy ruch turystyczny. Zresztą czemu nie? Nie na darmo żywe jest wciąż powiedzenie: „Cudze chwalicie, swego nie znacie”. A poza tym, któż z ręką na sercu mógłby powiedzieć, że zwiedził już w swoim kraju wszystkie historycznie lub inaczej atrakcyjne miasta, zamki, pałace, pasma górskie, jaskinie i inne warte zachwytu okoliczności przyrody...

Chociaż zgadzam się z poglądem, że plusów krajowych wczasów (nie trzeba znać języków obcych, przeliczać cen podanych w obcej walucie, załatwiać dodatkowego ubezpieczenia itp.) jest niemało, nie przemawia do mnie sposób, w jaki niedawno jeden z czeskich magazynów weekendowych zalecał wycieczki po Czechach i Morawach.

 

Prezentację poszczególnych atrakcji regionalnych oparł bowiem na tym, że tym razem w zwiedzaniu co ciekawszych miejsc nie będą nam przeszkadzali zagraniczni turyści. Gdyby chodziło o zwykłe podkreślenie faktu, że w tym roku w miejscach turystycznych będzie panował większy luz, nie byłoby sprawy. Opieranie koncepcji artykułu i podkreślania w jego kolejnych śródtytułach, że wśród morawskich winnic będziemy jeździli na rowerach bez Słowaków, a gdzieś indziej bez Austriaków, że czeski Andrszpach zwiedzimy bez Polaków, a którąś z praskich atrakcji bez Holendrów, uważam jednak za mocno przesadzone.

 

No bo czy od niczym niezakłóconego spokoju mimo wszystko nie liczy się bardziej zwykła ludzka gościnność?