Pierwszy krok postawił Neil Armstrong. Spędził wtedy na powierzchni srebrnego globu 2,5 godziny, a historyczny moment śledziły miliony ludzi na całym świecie. Prywatnie nie mam jednak żadnych wspomnień związanych z tym wydarzeniem. Po prostu nie było mnie jeszcze wówczas na świecie. Przyznam też, że nigdy nie spoglądałem na księżyc przez teleskop, a podobno to niesamowite widowisko. Ale księżyc jest dla mnie ważny. I to nie tylko dlatego, że pomaga kierować prądami i pływami oceanów, ruchem ziemskiej atmosfery, wpływa na klimat, a nawet na nachylenie osi planety.

Księżyc jest dla mnie ważny, ponieważ pozwala spojrzeć na wiele rzeczy we właściwych proporcjach.

Z racji zawodowych obowiązków brałem już udział w dziesiątkach najróżniejszych konferencji prasowych. W ich trakcie urzędnicy i politycy przekonywali często, że gdyby tylko było to możliwe, oni podarowaliby wyborcom gwiazdkę z nieba. No, ale się nie da... Przy czym zazwyczaj chodzi o proste sprawy. Na przykład jakiś remont jest dwa razy bardziej uciążliwy dla mieszkańców niż gdyby prowadzono go we właściwy sposób. Albo projektantowi nie chciało się czegoś sprawdzić i pojawił się problem. Albo ktoś z kimś nie chce się dogadać, w konsekwencji nawet najlepsze pomysły nie mają żadnych szans. W takich momentach zawsze myślę o księżycu, a konkretnie o tym, że Amerykanie już ponad pół wieku temu potrafili na nim wylądować, a u nas „się nie da”. Nie da się sprawić na przykład, by cieszyńskim mostem Przyjaźni można było jeździć samochodami w obie strony, albo by taksówki mogły legalnie wozić pasażerów przez granicę, albo żeby zima nie zaskakiwała drogowców. Dla mnie więc księżyc nie jest jedynie atrakcją wieczornego nieba. Myślę też, że jest dużo ważniejszy i dużo bardziej potrzebny nam wszystkim niż może się wydawać.

 

Zresztą pomyślmy, co by było, gdyby go zabrakło?