Owce my uż przegnali na Zomiónszy, kaj sóm młaki, bo sie tam ciśnie woda spod Upłozu i tóż trowa je dobrze podrośnióno i jakisi to pasiyni tam jeszcze je. Jarki my też uż musieli ścióngnyć z Kympy u Łamacza, bo ani tam uż nie było na czym paść. Nejgorsze, że z otawami to bedzie biydne.

***

Latosi kwieciyń był, tak jako i tyn łónski, nieobadanie suchy. Zato w maju dobrze poloło, ziymia nasiónknyła i na posiónku z każdej kreci dziury giszała woda. Trowa sie w kóńcu spamiyntała i rosła na oczach, i tóż piyrszygo siana my nasuszyli aji dość godnie. Z koszyniym trzeba było ale poczkać na słónecznóm pogode, kiero prziszła aż w czerwcu. I tóż piyrsze siano mómy przeważnie hrube i ździyblate. Dobre by było dlo kónia, ale owce nad nim bedóm naisto ogarniać pyskami. Schło ale elegancko. Słónko prażyło, wiaterek pofukowoł i z prziłoga przed chałpóm my uż za dwa dni po skoszyniu mógli zwożać do stodoły. Ale jako sie prawi – dobrego z miaróm. A tu uż wiyncyj jako miesiónc słonko wiesioło prziświyco i porzóndnie nie popadało. Kole Św. Jóna tam cosi mało niewiela pyrskło, ale to tela co nic. Łónki po skoszyniu nie obrostajóm a ponikany trowe uż doszczyntnie wypoliło. Jak do tydnia nie popadze, to z otawami nima co rachować i siana na zime nie starczy. Isto beje trzeba kiyrdel zredukować i na jesiyń sie pożegnać z ponikierymi owieczkami, kiere by tu narok mógły być jeszcze z nami. Szkoda ich bedzie.

***

Teraz nareszcie kapeczke zaczyno pokrapować. Krople deszczu rozpyrskujóm sie w prochu wyschniónej ziymi na małe kuliczki wody, kiere potym ciyrpliwie czakajóm, aż ich słónko zaś wypije. Spragnióno glina jakoby nie wiedziała, cóż też se z nimi mo poczónć. I uż je po deszczu! Chmura sie pómału chowie za Czantorie. Kany sie podzioł tyn nibymonsun europejski, kiery nóm tu hań downi dycki przikropioł tak od Medarda aż pómału do połówki lipca? Tam kajsi na wschodzie słónko poczóntkym lata nagrzoło ty ukraiński stepy i jak ciepły luft nad nimi chycił cug do wyrchu, tóż nad Europe zaczyno wcióngać wilgłe powietrzi znad Atlantyku, kiere tam jeszcze z drugi stróny pociskoł wyż barometryczny osadzóny hań nad Azorami. Chmury leciały z zachodu nisko nad ziymióm, nasze Beskidy rozpruwały pazurami smreków jejich czorne brzuszyska i loło, popadowało czy siympiało całymi dniami. Jako to Stasio Szturc dycki powiado: „Kiejsi deszcz – tooo był deszcz! Dzisio to padze tako jyny woda". Czerwiec i lipiec bywały nejbardzi deszczowymi miesióncami w roku. Siano sie u nas dało porzóndnie ususzyć jyny w łorswiach, ni jako teraz. Ja, dzisio to naprowde je jakisi insze. Wiatry czynścij fuczóm z południowej stróny i nad nasz kóntynent napływo ciepły luft znad Afryki, kiery to mało niewiela co wypije nad tym śródziymnym kowiorkym, to nejczynści straci uż kajsi nad Alpami a do nas prziniesie, jak uż tak jyny tyn dokuczliwy drobniuśki piosek ze Sahary. 

***

Sami też tymu deszczu moc nie pómogómy. Wszecki ty nasze asfalty, tretuary, słóneczne elektrownie, dachy fabryk, supermarketów i magacynów, do pnia wyciynte lasy i trowniki przi chałpach wygolóne do gliny, nie jyny że zawadzajóm wodzie, coby wsiónkła do ziymie, ale aji sie fest zagrzywajóm na słónku i potym tyn kumin ciepłego suchego luftu bróni chmuróm, coby jakóm krople puściły. Ku tymu wszeckimu my sami wiynkszościóm se życzymy, coby nie padało, bo przeca by nóm prodło nie uschło, siano zmokło, nie sprzedali by my tela placków na festynie ani tela piw na bierfeście abo by my nimógli opiykać se ty swoje szpyrki na słónku kajsi przi wodzie. A jak uż luchnie deszczym, tóż mówiymy, że sie pogoda popsuła. I jak tu potym mo padać? Dziepro jak uż nóm naprowde fest dokuczy, jak zaczyno w studniach chybieć wody, potoki umilknóm, trowa schnie a ogórki trzeba każdy wieczór podlawać, tóż sie zaczynómy proszyncy dziwać do wyrchu i rzykać w duchu o deszcz. Tak, jako teraz jo. Dziepro potym widzymy, jakim darym je każdo kropla, kiero spadnie z chmury nad nami i wsiónknie do ziymie pod naszymi stopami. Dziepro potym nóm dóndzie, że pogoda nima popsuto, jak padze, ale prawie kiej deszczu chybi. Zaczynómy rozumieć, że lepi coby pogada była ni tako, jakóm se sami życzymy, ale tako, jako mo być. 

Nad Praszywóm sie zaś kapke mroczy. Możne z tej tu chmury nareszcie cosi popadze…. No i popadało. Bedzie to starczyć?

 

Słowniczek: wydymbióny – doszczętnie spasiony; sknyra – skąpiec, młaka – moczar; jarka – młoda owca, która nie miała jeszcze potomstwa; otawa – siano z drugiego pokosu; giszeć – lać się prądem; latosi – tegoroczny; łóński – zeszłoroczny; narok – w przyszłym roku; siympieć – mżyć,dżdżyć, siąpić; kowior – oczko wodne (w tym wypadku Morze Śródziemne).