Łażym po jabłóni i swojóm pastyrskóm loskóm z takim hoczkym na chytani owiec na kóńcu staróm sie zachycić kistke jymioły czym jak nejbliżyj przi gałynzi, z kierej wyrosto. Prowie sie mi to podarziło.

Czytaj więcej »»

Żuch, żuch, żuch, żuch – siedzym na sztokerli z krónżokym zaprzitym miyndzy nogami. Naprzeciwko mnie sie zapiyro Jasio i pómogo mi pociskać wózek, kiery je osadzóny we fudze krónżoka i wozi w te i we w te główke kapusty. Sztyry ostre, ze szrega ułożóne noże wgryzajóm sie bez litości we zwoje mózgowe tej kapuścianej głowy. 

Czytaj więcej »»

Dziwóm sie, jako nasze kury maszyrujóm do Wyrchgóry. Co chwila kierosi z nich przistanie, rozfyrce nogami pożółkłóm już trowe i opadniynte liści, potym sie o jaki dwa kroki cofnie i z głowóm przechylónóm na bok sie prziglóndnie, cóż też wygrzebała.  

Czytaj więcej »»

Stojym na Kympie pod Ostrym i rynkóm przichytujym kłobuk, coby mi go z głowy nie sfukło. Po wczorajszym przimrozku dzisio prziszeł ciepły wiater, kiery targo ze strómów zielónkawe jeszcze listki i zaś rozwónioł posiónek macierzónkóm. 

Czytaj więcej »»

Wiszym se na posiónku, uwiónzany za nogi ku wielkucnej ziymskij kuli tóm nieobadanóm siłóm, kiero kiejsi uwaliła Newtona jabkym po głowie. Siłóm, kiero dała do kupy wszycki ty gwiozdy i galaktyki, co poblyskujóm teraz pody mnóm i chcóm mnie ścióngnyć na dół ku sobie w bezednóm głymbine Wszechświata.

Czytaj więcej »»

Siedzym na Czantorii przi „Kolibie u Roberta" i popijóm piwo. Je dobre, Brackie. Spoziyróm w stróne starego schróniska, kiere stoi tu na Czantorii już od 1904 roku. Tu my jako dziecka chodzili z tatami skoro każdóm niedziele.

Czytaj więcej »»

Popatrujym palcami kamiynne ściany starego chlywa na Cichuli po ustróńskij strónie Małej Czantorii. Tu kiejsi gazdowała Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna „Jelenica", założóno jeszcze przed piyrszóm światowóm wojnóm. m

Czytaj więcej »»

Stojym przi aucie tu na wyrchu Soszowa, kaj teraz owce pasymy i przewlykóm sie do ancuga. Jeszcze je szaro, ale na wschodzie już niebo zaczyrwiyniło sie oczekiwaniym piyrszych promiyni słónka. Owce żech dzisio puścił kapke wczasij z tego jejich nocnego „koszora", kaj sóm dwiyma rajami siatki elektrycznej o cosi lepij chrónióne przed wilkami i tóż teraz rozchodzóm sie óny po posiónku i pobekujóm przi chladaniu sie nawzajym. 

Czytaj więcej »»

Na prziłogu przed chałpóm bruszym kose. Wedle mnie zciyrpniynty Jasio z ramiónami aż kansi przi uszach przeszłapuje z nogi na noge. Wiynkszość prziłoga żech skosił już wczora, aji sie nóm to podarziło postawić do łorstwi, ale tu nad ziymnioczyskym żech kónsek nieskoszónej łónki zostawił na dzisio, coby chłapcy mógli wypróbować, jako sie kiejsi kosiło: wczas rano, jeszcze przed robotóm czy szkołóm. Dzisio ku tymu je okazja, bo nasze dziecka zaś po delszym czasie do szkoły majóm iść - po świadectwa. 

Czytaj więcej »»

Stojym w Padołach przi potóczku i dziwóm sie, jako sie tu przeciskosz miyndzy pióropuszami fereczyny, parazolami łopuchów, borówczokym i samosiejkami smreczków obleczónymi teraz w jasnozielóne korónki tegorocznych przirostów. Po tych deszczach sie aż piynisz z radości, że se tak możesz skokać z kamiynia na kamiyń i przelywać przez spiyntrzóne pnie strómów, kierym żeś kiejsi podemleła korzynie, że możesz zaglóndać popod brzegi i brać ze sobóm wszycko, co je słabsze niż ty. 

Czytaj więcej »»

Gdóż by se pomyśloł, że nóm tu zaś cesty betónami zatarasujóm i bedóm sie tu bónczeć wojocy z gwerami, kierzi isto wachujóm, coby my sie tym koronawirusym zarazili raczyj kansi w Bauhauzie w Bielsku, we Frydku abo w Żylinie, ale ni na Ochodzitej przi owcach - pisze prosto z posiónka nasz Michoł. 

Czytaj więcej »»

Kiedy na początku przyszłego tygodnia maturzyści Polskiego Gimnazjum im. J. Słowackiego w Czeskim Cieszynie wrócą do szkoły, zastaną budynek, do którego uczęszczali przez ostatnie cztery lata, inny, niż go opuścili. W poniedziałek została zburzona wieża zegarowa na podwórku szkolnym.

Czytaj więcej »»

Stojym i dziwóm sie na zawody jagnioków. Gónióm teraz całóm zgrajóm na zbity łeb z jednego kóńca posiónka na drugi. Na jednym kóńcu pod snozóm porośniyntóm grabami majóm swój główny szpilplac – kupke łóńskigo gnoja, kieróm już swoimi kótkami ubiły do gładka i wyrzeźbiły z ni taki se mały masyw skalny. 

Czytaj więcej »»

„Kurcze, tu zaś sie to żółci!” – Dóma my se oto powiedzieli, że se zagrómy, kiery z nas wiyncyj razy wyndzie oto tu na Wyrchgóre, niż odwołajóm tyn wirusowy wyjóntkowy stan. 

Czytaj więcej »»

Stojym na posiónku i dziwóm sie na owieczke, kiero grzebie przednióm nogóm w ziymi i robi se „gniozdo". Znać że sie prawie koci. Co chwila lygo na ziym, wycióngo głowe ku zamroczónymu niebu, ciśnie mozolnie i pobekuje z utropy i boleści. Potym zaś stowo i z nadziejóm wónio to miejsce, kany przed chwilkóm leżała. Jeszcze nic! Jeszcze kupe razy bydzie tak lygać i stować. 

Czytaj więcej »»

„Ogi!" – już łata gnoł ku ceście, coby tam zaś móg obsikać wszycki ty swoje słupki i murki. „Pój tu!" – je mu jasne, że je za blisko i tym razym nimoże udować, że nic nie słyszoł, tóż zawraco w miejscu i leci na zbity łeb nazod. Siado predy mnóm, wywalo tyn swój jynzor jako dłógi i dziwo sie, cóż też po nim chcym?

Czytaj więcej »»

Chodzym po posiónku i zbiyróm resztki wypolónych fajerwerków. To zaś była kanonada na tego Sylwestra! 

Czytaj więcej »»