Można powiedzieć nawet, że – paradoksalnie – maksyma de Lévisa funkcjonowała wtedy tylko, kiedy jej w piśmie jeszcze nie ułożono. Ba, więcej, kiedy szlachetnie urodzony pisarz ją sformułował – od bardzo, bardzo dawna w realnym świecie nie było po niej śladu. Noblesse oblige – nieformalne zobowiązania szlachty wobec „reszty” społeczeństwa.

Nieformalne? Ależ było bardzo wiele formalnych takich zobowiązań szlachty wobec społeczeństwa, takich, z których się ona ukradkiem (a także zachęcana przez władców) wykręcała. O jakie zobowiązania (obowiązki) idzie? Szlachta jako warstwa społeczna wywodzi się z czasów feudalizmu, zaś w idealnej wersji sprawiedliwości tej epoki oznacza zakłada się, że im kto zajmuje wyższą pozycję na drabinie stratyfikacji społecznej, tym większy ciąży na nim ciężar powinności. Dobrze, to ideał – powie, ktoś. I będzie miał rację – to ideał, ale ideał, który współtworzył rzeczywistość.

W XIV wieku takie obligacje szlacheckie obejmowały prowadzenie wojny własnym sumptem, opiekę nad wasalem, chłopem, wioską parafią należącej do szlachcica seniorii, uczestnictwo w zgromadzeniach prowincji, sprawowanie lokalnej władzy administracyjnej i sądow