Obecny skład GAPY tworzą uczniowie szkół średnich: Ala Szczotka, Zosia Gottwald i Krystian Stonawski z Polskiego Gimnazjum w Czeskim Cieszynie, Kuba Ujka i Kristián Kubín z Technikum Przemysłowo-Elektrotechnicznego w Hawierzowie, Zuzka Ruszkiewicz z Akademii Handlowej w Czeskim Cieszynie i Kuba Grzegorz z Technikum Technologii Informacyjnych we Frydku-Mistku. Wspólnie bawią się w teatr od września ub. roku. Nie tylko grają, ale także tworzą przedstawienia. W tym czasie zdążyli przygotować na ubiegłoroczne święta „Przedstawienie Christmasowe”, a na niedawnym przeglądzie teatralnym „Melpomeny” w Wędryni wystawić premierę sztuki „Jaś i Małgosia – Piernikowy odlot”. Obecnie z młodszą grupą „Gapcio” szykują jasełka.

Zuzia, Ala i Kuba Grzegorz swoją przygodę z teatrem rozpoczęli już w przedszkolu. Wciągnęła ich na tyle, że nawet w szkole średniej nie zamierzali z niej rezygnować.– Na próbach zawsze było dużo śmiechu. Wspaniali ludzie, wyjazdy, wspólne przeżycia, to było coś, czego nikt z nas nie chciał porzucać – przekonuje Ala, córka założycielki i kierowniczki nieborowskich teatrzyków Haliny Szczotki.

Na początku ub. roku szkolnego dołączyli do nich pozostali członkowie zespołu. Jako ostatni dołączył Kristián. – O teatrze myślałem od dziecka. Kiedy więc mój kolega klasowy udostępnił na Instagramie zdjęcie z GAPY, zażartowałem, że byłaby heca, gdybym też przyszedł na próbę. Nie mówię po polsku, ale Kuba stwierdził, że spokojnie mogę przyjść. I już zostałem. W pierwszym spektaklu zagrałem Sprzątaczkę – zaznacza jedyny przedstawiciel narodowości czeskiej w nieborowskim zespole i opowiada związaną z tym anegdotę. – Było już po spektaklu, kiedy coś stłukło się w kuchni. Akurat staliśmy opodal i nagle słyszymy: „Kaj je tyn Czech z tym śmiatokym?” – śmieje się. Z upływem czasu z gwarą i językiem polskim radzi sobie coraz lepiej.



Z kolei Kuba Ujka przyznaje, że początkowo chciał poprzestać na jednym wspólnym spektaklu. Kiedy zaczął regularnie przychodzić na próby, nieborowski teatr i jego paczka tak przyrosły mu do serca, że postanowił zostać.– Odkąd działamy w obecnym składzie, świetnie się dogadujemy. Mamy podobne poczucie humoru, nie kłócimy się o role bardziej i mniej ważne. Dobieramy ich odpowiednio do naszych charakterów. Łączy nas wspólny zapał i kiedy pracujemy razem, myślę, że dobrze nam to idzie – zauważa Ala.
– Kiedy tworzymy przedstawienie, na początku jest zawsze moment inspiracji. Rzucamy hasła, a ponieważ rozumiemy się bez słów, od razu wiemy, co chcemy zrobić. Ustalamy, jakie będą sceny i składamy je w całość. Nie piszemy scenariuszy. Dialogi powstają bezpośrednio na próbach. Każdy dodaje coś od siebie – wyjaśnia Zosia.

Zdaniem moich rozmówców, gdyby trzymano się pierwotnego tekstu, ich przedstawienia wyglądałyby zupełnie inaczej. – Na scenie nie stresujemy się, czy dobrze zapamiętaliśmy tekst, bo zawsze możemy coś lekko zmodyfikować. Dzięki temu nasze przedstawienia – będące syntezą naszych najciekawszych i najdziwniejszych pomysłów – są takie autentyczne i, jak wynika z reakcji widowni, zarazem dowcipne – stwierdzają.

GAPA nie ma na razie na swoim koncie zbyt wielu występów. Chciałaby grać częściej, chętnie pokazałaby którąś ze swoich sztuk w Polskim Gimnazjum. – Marzy nam się również wyjazd na jakiś festiwal do Polski. Z Kubą i Zuzką pamiętamy panującą na nich atmosferę i chcielibyśmy, żeby również nasi koledzy mogli jej z nami zakosztować – mówi Ala.